گریه کردم گریه هم این بار آرامم نکرد

هر چه کردم... هر چه آه! انگار آرامم نکرد

روستا از چشم من افتاد ، دیگر مثل قبل

گرمی آغوش شالیزار آرامم نکرد

بی تو خشکیدند پاهایم کسی راهم نبرد

درد دل با سایه و دیوار آرامم نکرد

خواستم دیگر فراموشت کنم ، اما نشد

خواستم ، اما نشد ، این کار آرامم نکرد

سوختم آنگونه در تب... آه! از مادر بپرس

دستمال تب بُرِ نم دار آرامم نکرد

ذوق شعرم را کجا بردی که بعد از رفتنت

عشق و شعر و دفتر و خودکار آرامم نکرد

"زنده یاد نجمه زارع"